داوودیه وکهریزک

داوودیه وکهریزک

پخش مستندی از انچه فاجعه فرقه داوودیه نامیده بودند از شبکه سه رسانه ناملی مرا به یاد کهریزک انداخت, اگر فرض کنیم همه انچه که در این برنامه به خورد ما داده شد واقعی بوده باشد( که البته اگر کمی دقت میکردید متوجه ویرایش ابتدایی و برش ناگهانی فیلم میشدید که نشان میداد مسئولین صداوسیما قصد داشتند هدف خاصی را ازنمایش این برنامه بدست اورند) به یک نکته شگفت انگیزبرمیخوریم , این فیلم مستند درخود امریکا وتوسط برنامه سازان امریکایی ساخته شده بودو همه افرادی که در این فیلم مصاحبه میکردند کاملا ازاد وبدون وحشت ازعواقب احتمالی سخن میگفتند, افرادی مثل رئیس پلیس, دادستان سابق مسئول ازمایشگاه پلیس امریکا, خبرنگاران و افرادی که به نوعی از ماجرا مطلع بودند, همه کاملا ازاد و بدون هرگونه فشاری مقابل دوربین نشسته و سخنانی میگفتند که به فرض دوبله صحیح ان, مستقیما عملکرد دولت و پلیس ان کشور را زیر سوال میبرد.
حال برگردیم به ایران, درجریان حوادث بعد ازانتخابات فاش شد بازداشتگاهی به نام کهریزک وجود داشته که زندانیان بدون کمترین امکاناتی و به گونه ای بسیار غیر انسانی و تحت فشار شدید در ان مکان نگهداری شده و به طرق مختلف تحت شکنجه قرارداشتند , به اعتراف مسئولین چندین نفردراین بازداشتگاه به قتل رسیده اند,
برخلاف امریکا که مسئولین رده بالای قضایی و سناتورها و نمایندگان مجلس این کشور در مسئله فرقه داوودیه دولت وپلیس این کشور را از اتهام مبرا دانستند, اینجا در ایران به اعتراف کمیته پیگیری مجلس و قوه قضائیه وحتی نیروی انتظامی فجایعی در این بازداشتگاه رخ داده و انقدر گسترده و دردناک بوده که شخص اول کشور خود شخصا دستور تعطیلی بازداشتگاه را صادر میکند.
به این فکرمیکنم ایا امکان دارد مانند انچه در امریکا رخ داد مستند سازان ایرانی هم بتوانند درباره کهریزک فیلمی بسازند وبه ابعاد مختلف این ماجرا بپردازند؟ ایا مسئولین عالی قضایی کشور, نیروی انتظامی و نماینگان مجلس و افرادی که مدتی در این بازداشتگاه اسیر بودند و شاهد اقدامات خلاف ان بودند جرات نشستن روبروی دوربین و سخن گفتن از ابعاد فاجعه را دارند؟

اگر این دو حادثه را باهم مقایسه کنیم قتل عام اعضای فرقه داوودیه با روایتی که در این فیلم از ان شده است درمقایسه با انچه درکهریزک اتفاق افتاده بسیار بزرگتروشنیع تراست, پس چرا درایران حتی اجازه نمیدهند خبرنگاران مطبوعات ازادنه به نقد انچه رخ داده بپردازند وقربانیان و خانواده های انان بتوانند از مسببان ان شکایت کنند؟
ایا این کمترین حق مردم نیست که بدانند در کشورشان چه میگذرد؟

فرق ازادی ایرانی که به گفته رئیس جمهوراسبق درحد نزدیک به مطلق است با ازادی امریکایی در همین مورد به سادگی روشن میشود, اینجا برای پوشاندن جنایات واقدامات خلاف مامورین حکومتی صحبت از امنیت ملی و ابروی نظام میشود تا مانع هرگونه تحقیق و اطلاع رسانی شوند , اما ان سوی دنیا دهها بلکه صدها خبرنگارمستقیما درهنگام عملیات پلیس درصحنه حضور دارند و بی هیچ مانعی به نقد عملکرد دولت میپردازند,

کاش مسئولین رسانه ناملی قبل از نمایش اینگونه برنامه ها که به ظن خودشان سفاکی و جنایت گری امریکا را نمایش میدهد میپرداختند, متوجه میشدند این فیلم بیش از انکه نمایانگر رزالت امریکا باشد نشاندهنده دموکراسی و حق ازادی بیان در امریکاست چیزی که در ایران جز مترسکی از ان باقی نمانده است....