قبل از اعلام نتایج رای اعتماد مجلس به وزیران پیشنهادی پیش بینی بسیاری از نمایندگان اعم از اصولگرا یا اصلاح طلب بر این بود که حداقل 5 تا 6 تن از وزرا رای لازم را نخواهد داشتت ,حتی وکیل الدوله ای چون حمید رسایی گفته بود 4 نفر از وزرا رای نمی اوردند.
حالا چه اتفاقی افتاد که یک روزه مجلس از این رو به ان رو شد, داستانی دارد عجیب!
اگر نگاهی به قاون اساسی بیندازیم متوجه میشویم نقش قوه قانونگذاری بسیار گسترده وقدرتمند تعریف شده است, مجلس دارای جایگاهی اعظم نسبت به دیگر نهادهای کشور است ,تحقیق و تفحص در تمامی امور کشور(البته در مجلس پنجم قانونی به تصویب رسید که تحقیق و تفحص مجلس از نهادهای رهبری را ملزم به اجازه رهبر میکرد!) رای اعتماد به وزرا, تایید عدم کفایت ریاست جمهوری و.تصویب قانون درباره تمامی امور جاری کشور...چنین قدرتی میتواند مجلس را به فصل الخطاب تمامی امور کشور مبدل سازد, اما چرا چنین نیست؟
پاسخ بسیار ساده است, وقتی نماینگان مجلس که باید عصاره فضائل ملت باشند از فیلتری به اسم شورای نگهبان رهبری میگذرند قبل از اینکه مورد تایید ملت باشند به تایید رهبری میرسند, چگونه میتوان انتظار داشت که این افراد انتصابی حقوق ملت را پاسداری کنند؟
ظاهرا نمایندگان مجلس در انتخابات و توسط ارای مردم انتخاب میشوند, ولی وقتی در یک حوزه انتخابیه چندین نفر با خط فکری و مرام سیاسی یکسان کاندید میشوند و افراد دیگر توسط شورای نگهبان رد صلاحیت, ایا انتخاب مردم ارزشی دارد؟
در قانون اساسی, نظام کشور جمهوری اسلامی عنوان شده است, یعنی نظامی پارلمانی که مجلس براساس قانون اساسی در ان فعالیت میکند,
در هیچ کجای قانون اساسی نیامده است که نمایندگان موظفند انچه که رهبری میگوید به عنوان حجت شرعی وحکم حکومتی بپذیرند, اما دیدیم که مجلس بی خاصیت پس از روزها بحث و جدل نمایندگان موافق و مخالف در نهایت به دستور رهبر عمل کرد وکورکورانه رای اعتماد داد.
این چه مجلسی است که حتی برای انجام وظایف قانونی خود هم قدرت ندارد؟
اگر منویات ودستورات رهبری لازم الاجراست و چون وچرا در ان حرام,
چرا مردم را بیهوده به زحمت می اندازید و انتخابات برگذار میکنید؟
بگذارید شخص رهبری خود نماینده های مجلس را انتخاب فرمایند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر