خاورمیانه در طول تاریخ هیچگاه روی ارامش به خود ندیده است, این منطقه غنی از منابع زیرزمینی همواره صحنه مخاصمه قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای بوده است , گاهی مذهب, زمانی اب و زمین وروزی توسعه طلبی حکام خودکامه,عامل جنگ های طولانی وفرسایشی در این منطقه استراتژیک زمین بوده وهست.
امروزه ایران واسرائیل به عنوان دو قدرت بزرگ خاورمیانه مطرح هستند. دو کشور با فاصله ای چند هزار کیلومتری که گرچه مرز مشترک ندارند اما دشمن دیرینه و اشتی ناپذیر یکدیگرند.
سیاست منطقه ای این دو کشور همواره در جهت حذف دیگری تنظیم میشود, گرچه هیچگاه مستقیما علیه یکدیگر وارد جنگ نشده اند اما در هر نقطه جهان علیه منافع یکدیگر اقدام میکنند.
سالیان طولانی پس از پیروزی انقلاب ایران وحتی در جریان مبارزات مردم ایران اسرائیل و شعار مرگ بر ان ,جزئی جدایی ناپذیر از انقلاب ایران بوده است, سران انقلابی ایران همیشه در سخنان خود از اسرائیل به عنوان دشمن اصلی اسلام ومسلمین یاد کرده و خواستار حذف این غده سرطانی( به گفته ایت الله خمینی) از نقشه جهان شده اند .
از ان طرف در اسرائیل پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران( که تا قبل از ان از دوستان قابل اعتماد اسرائیل در منطقه خاورمیانه بود) با تغییر حکومت این دوست معتمد تبدیل به بزرگترین دشمن اسرائیل گردید.
تقریبا در تمامی سخنان مقامات این کشور, ایران ومبارزه با تهدیدات ان علیه یهودیان وظیفه همیشگی دولت اسرائیل بیان شده است .
با وجود تمامی این تعارضات تاریخی بین دوکشور, ایران واسرائیل دارای منافع مشترک وشباهات بی نظیری به یکدیگر هستند به گونه ای که هیچ دو کشوری مانند ایران واسرائیل تا این حد به یکدیگر شبیه نبوده و مشابه یکدگر عمل نمیکنند!
اسرائیل: کشور اسرائیل پس از پایه گذاری و رسمیت بخشی سازمان ملل در سال 1948 به مذهب به عنوان رکن اصلی نظام سیاسی خود نگریسته است, پایه گذاران اسرائیل دستورات تورات و وعده های ان را مبنی بر بازگشت یهودیان به سرزمین موعود دلیل بر خواست خداوند بر سکنی گزیدن قوم یهود در فلسطین میداند. روحانیون یهودی( خاخام ها) نقش بسیار بزرگی در رواج این اندیشه در بین یهودیان و حتی پیروان سایر مذاهب دارند, دولت اسرائیل از ابتدای تاسیس خود یک دولت به شدت مذهبی بوده واین تعصب مذهبی به گونه ای شدیدتر در بین مردم ساکن اسرائیل هم دیده میشود .
قدرت مقامات سیاسی رابطه ای تنگاتنگ با خاخامهای یهودی دارد, گرچه خاخام ها ظاهرا مقام سیاسی در ساختار قدرت ندارند اما در پشت صحنه اینها هستند که سیاست های اصلی و جهت گیریهای این کشور را تعیین میکنند.
تفسیر به شدت منجی گرایانه از ایین یهود در اسرائیل سبب شده است مقامات سیاسی و مردم این کشور
تاسیس اسرائیل بزرگ ( از نیل تا فرات) را زمینه ظهور مسیح, منجی اخر الزمان بدانند, اعتقاد به ظهور منجی اخر الزمان پس از تشکیل اسرائیل بزرگ مورد تایید بنیاد گرایانfundamentalists)) مسیحی یا به قولی مسیحیان صهیونیست نیز میباشد .
استفاده ابزرای از مذهب برای توجیه اقدامات غیر انسانی این کشوربه امری عادی در بین مقامات سیاسی اسرائیل بدل شده است, خاخام های یهودی با القائات خود سربازان ارتش را شدیدا تحت تاثیر قرار داده, به گونه ای که کشتار مردم غیر نظامی و بی دفاع فلسطین را نه تنها جنایت نمیدانند بلکه ان را وظیفه ای الهی در راستای اهداف خداوند میبینند!
در این سو اما در ایران:
پس از انقلاب اسلامی در ایران رژیمی روی کار امد که در ان دین اسلام وعلی الخصوص مذهب شیعه به پایه ورکن اصلی نظام سیاسی ایران مبدل گشت.
در قانون اساسی مصوب مجلس خبرگان که اکثریت مطلق اعضای ان را روحانیون شیعه تشکیل میدادند اصلی به نام ولایت مطلقه فقیه وجود دارد که شخص رهبری نظام به عنوان ولی فقیه منصوب از جانب خداوند وجانشین امام زمان بیشترین قدرت سیاسی کشور را داراست.
نگاهی به تاریخ سی ساله پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نشان میدهد به جز چند سال ابتدایی که لیبرالها قدرت را در دست داشتند, این روحانیون بودند که به گونه ای چشمگیر مناصب سیاسی در ایران را تصاحب کرده اند.
تفسیر های مطلق گرایانه از ولایت فقیه مخصوصا پس از درگذشت ایت الله خمینی و انتخاب ایت الله خامنه ای به رهبری سبب شده است که قدرت و تصمیم ولی فقیه به گونه ای مافوق قانون تبدیل شود,به گونه ای که خواست وحکم رهبری در هر زمینه ای فصل الخطاب عنوان گشته و هیچ شخصی حق اعتراض و انتقاد به تصمیمات وی را ندارد.
کلیه مقامات و مناصب کشوری ولشکری تنها زمانی مشروعیت دارند که توسط رهبری یا شخص منصوب رهبری تعیین شوند, عنصر مشروعیت (تایید مذهبی یک فرد یا سازمان ) شاخص ترین نمونه دخالت مقامات مذهبی در امور سیاسی ایران پس از انقلاب میباشد.
جامعه ایران مانند اسرائیل جامعه ای به شدت مذهبی است و روحانیون صاحبین واقعی قدرتند.
اعتقاد به ظهور منجی رکن اصلی مذهب شیعه میباشد و اصلیترین وظیفه نظام شیعی ایران در بیان مقامات این کشور زمینه سازی برای ظهور منجی اخرالزمان است, به اعتقاد روحانیون بلند پایه ومقامات ارشد سیاسی, ایران تنها کشوری است که برمبنای اصول و قوانین الهی اداره میشود و وظیفه دارد انقلاب اسلامی خودرا به جهان صادر کند این یک وظیفه و تکلیف دینی است.
حفظ نظام سیاسی ایران به عنوان تنها دولت شیعی و مشروع جهان اوجب واجبات است و هر شخص یا گروهی که به اعتقاد مقامات کشور به مخالفت با سیاست های نظام بپردازد, مفسد ومحارب معرفی شده وباید کشته شود.
در طول تاریخ سی ساله جمهوری اسلامی مخالفین سیاسی با توسل به دین به شدت سرکوب شده اند,
عنصر مذهب الت دست مقامات وروحانیون دینی بوده که با تفاسیر دلخواه از احکام و اصول دینی ازان در جهت رسیدن به منافع خود استفاده میکنند.
مقایسه ای کوتاه و به دور از تنگ نظری بین ایران واسرائیل نشان میدهد این دو کشور در بسیاری زمینه ها مشابه یکدیگر عمل میکنند وحتی منافعی مشترک دارند ,
هر دو کشور نظام سیاسی خودرا مشروع و منتخب خداوند میدانند, زمینه سازی برای ظههور منجی اخر الزمان اصلی مهم و بنیادی در دو کشور است, استفاده از مذهب برای توجیه اقدامات و سیاست ها در هردو کشور امری عادی و پایه ای است.
پس چرا بعد از پیروزی انقلاب ایران, همواره دو کشور ایران واسرائیل دشمن اصلی یکدیگر بوده اند؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر